Direct overlijden melden 06-536 725 84

Column: Wat wil jij achterlaten?

Het is een mooie lentedag en ik zit in de auto. Na een dag vol met inspiratie en verhalen vanuit het uitvaartvak rij ik weer terug naar huis. Mijn gedachten geprikkeld met alle informatie, het zet me aan het denken.

Wat als ik er ineens niet meer ben? Wat laat ik achter? Wat wil ik nalaten? En hoe zou ik het achter willen laten?

Weten mijn naasten dit, maak ik het bespreekbaar en wat als ik zelf niet eens het antwoord direct helder heb?

Veel van mijn dagelijkse bezigheden zijn mij nagelaten, en neem ik mee.

Hoe mijn opa Scholtus in 1955 de begrafenisonderneming begon en uitvaarten verzorgde. In de tegenwoordige tijd gaat het toch net even anders. Hij hoefde met veel zaken geen rekening te houden en tegelijk had hij met veel praktische dingen wel de nodige uitdagingen.

Zoals de definitie van altijd bereikbaar zijn voor opa veel complexer was dan voor ons nu is. Je moet je beseffen zelfs een telefoon had hij thuis nog niet. Het vervoeren van een dierbare had vele obstakels, een rouwauto bezat hij niet.

Echter, geen mailverkeer, WhatsApp berichten, online vindbaarheid en Google reviews. Geen livestream, digitaal beeldmateriaal, uitvaartmuziek en geluidsinstallatie. Maar ook niet de vele andere ontwikkelingen van dit veelbewogen vak; ik noem, wettelijke aanpassingen, resomeren, keurmerklabels, duurzaamheid labels, permanente educatie punten en ga zo maar door.

Wij banen ons een weg in dit veelzijdige vak door blijven te ontwikkelen. Net zoals opa dat destijds ook deed om zo een klein beetje verschil te kunnen maken.

Hoe dan ook de wereld is in beweging, niet alleen dit veel bewogen uitvaartvak. Nee, de gehele wereld is in beweging waar zaken veranderingen te weeg brengen. En soms met een hele grote impact.

Communicatie is het sleutelwoord, praten over hetgeen wat jij belangrijk vindt in dit leven. Praten over alle mooie herinneringen en de ervaringen die jouw pad kruiste. Praten over hetgeen wat jij zou willen nalaten maar vooral mee zou willen geven.

Voor sommige mensen is het praten over het moment dat ze er niet meer zullen zijn geen obstakel. Echter is er ook een grote groep waarvan het praten hierover niet lukt het niet aandurft of zou willen. Uitspreken dat je het vertrouwen hebt in jouw naaste dat zij zullen handelen naar jouw wens kan al voldoende zijn.

Er komt voor eenieder dat moment, het moment dat we iets achterlaten.

Dus als je mij nu vraagt "wat wil jij achterlaten?" Een klein beetje verschil maken in een bewogen wereld.

Met hartelijke groet, 

Annemarieke Scholtus